XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
(...): alegia,
Soluzioa politikoa da, esan dugu, ez poliziakoa.
Eta berdin esaten dut: soluzioa ez da militarra, politikoa da.
Beste arazo bat da, halare, soluzioa azkenean politikoa izan arren, ez militarra, borroka harmatuak bere eginkizunik eta lekurik ez al daukan.
Borroka harmatua ez al den politikoa.
Momentu honetan etsai asko du biolentzi bideak.
Ez, Alderdi estatalisten aldetik eta Madrildik bakarrik; indar abertzale batzuen aldetik ere bai.
Alderdi
Beharbada diferentziak, printzipiozkoak aparte, batzuek eta besteek planteamoldeetan jomugak nola situatzen dituzten, sortzen dira: azken jomugak baditugu beti gogoan, eta aurren-aurrenik haiei begira egiten baditugu planak h. d.,
Berehalako jomuga batzuk gehiago baloratzen baditugu, aldiz, biolentzia kaltegarri ager daiteke eta borroka politiko-demokratikoa efektiboago...
Ibili, bistan dago, ibil litekeela erreformaren barruan.
Eta eskura litekeela zenbait gauza, eskura dugun baino gehiago duda gabe (katalanen zuhurtzia aipatzen da).
Baina zenbat? Zenbat izan liteke, gehienez ere, demokratikoki eskura genezakeen guztia?.
Asko kostatzen da, behintzat, sinestea, Madrilen kontzesioak inoiz hartaraino ailegatuko liratekeenik, euskal Aginpide autonomoa halako dinamika bat desarroilatu ahal izateko egitamuz eta fakultatez hornitzeraino, non berez eta beregainki euskal arazoa berak burubida lezan.
Zartagin horren kirtena beti Madrilen eskuetan egongo dela, burlatzen dira
Hain zuzen biolentzia historikoarengatixe, korroan sartzen diren euskal Alderdiak, biolentzia gabe, etab.,
Gehiengoa Gobernua da.
Zein bide dago, Gobernua kontzesioak egitera behartzeko?.
Bilboko manifestaldi